- oczy się świecą do czegoś
- глаза́ горя́т при ви́де чего́-л.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
oczy się świecą do czegoś
Смотреть что такое "oczy się świecą do czegoś" в других словарях:
oczy świecą się [zaświeciły się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {do kogoś, do czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś się ktoś lub coś bardzo podoba, coś wzbudza w kimś pożądanie, chęć posiadania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcu oczy się świeciły do zabawek na wystawie. Świecą się komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świeca — ż II, DCMs. świecacy; lm D. świec 1. «rodzaj pałeczki z parafiny, stearyny lub wosku z knotem w środku, służącej po zapaleniu jako sztuczne źródło światła» Świeca stearynowa, woskowa. Świeca kolorowa, ozdobna. Blask, błysk świecy. Ogarek, płomień … Słownik języka polskiego
świecić się — Oczy, oczka komuś się świecą do kogoś, do czegoś zob. oko 39 … Słownik frazeologiczny
zaświecić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co zaświecić II w zn. 2.: Zapałka zaświeciła się i zgasła. Zaświeciły się latarnie, neony na ulicach. Zaświeciły się okna w czyimś mieszkaniu.{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oczy świecą się [zaświeciły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świecić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co świecić w zn. 1., 2.{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oczy świecą się [zaświeciły się] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {do kogoś, do czegoś} {{/stl 8}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
